Studium przypadku: Wdrożenie RIP w małej sieci firmowej – konfiguracja i wyzwania

Redakcja 12 kwietnia 2025

Studium przypadku: Wdrożenie RIP w małej sieci firmowej – konfiguracja i wyzwania

Wprowadzenie

Routing Information Protocol (RIP) to jeden z najstarszych protokołów routingu, który jest powszechnie stosowany w małych sieciach z uwagi na jego prostotę i łatwość konfiguracji. W tym artykule przeanalizujemy studium przypadku wdrożenia RIP w małej sieci firmowej. Skupimy się na konfiguracji, wyzwaniach związanych z jego implementacją oraz na tym, jak poradzono sobie z problemami, które mogą wystąpić przy jego wdrażaniu w codziennym użytkowaniu.

Spis treści

Charakterystyka firmy i sieci

Nasza firma to mała firma z siedzibą w jednym biurze, zatrudniająca około 30 pracowników. Sieć, którą chcieliśmy skonfigurować, obejmowała:

10 komputerów stacjonarnych, które musiały być w stanie komunikować się ze sobą,
2 serwery: jeden pełniący rolę serwera plików, a drugi serwera aplikacji,
1 router połączony z internetem oraz z lokalnym przełącznikiem (switch),
1 punkt dostępu Wi-Fi do obsługi urządzeń mobilnych pracowników.

Sieć musiała być łatwa do zarządzania, a jej konfiguracja powinna umożliwić szybkie wprowadzenie zmian i optymalizację w razie potrzeby. RIP, mimo swoich ograniczeń, został wybrany ze względu na swoją prostotę oraz odpowiedniość do mniejszych rozmiarów sieci.

Studium przypadku: Wdrożenie RIP w małej sieci firmowej - konfiguracja i wyzwania — Studium przypadku: Wdrożenie RIP w małej sieci firmowej – konfiguracja i wyzwania

Cel wdrożenia RIP

Głównym celem wdrożenia RIP w tej sieci było:

Zapewnienie podstawowej funkcji routingu: umożliwienie komputerom w sieci wymiany informacji i dostęp do zasobów znajdujących się na innych urządzeniach,
Automatyczna aktualizacja tras: sieć miała być w stanie dynamicznie dostosowywać się do zmian w topologii, takich jak dodanie nowych urządzeń lub awaria części infrastruktury,
Minimalizacja ręcznej konfiguracji: RIP miał automatycznie wykrywać i dostosowywać trasy bez potrzeby ingerencji administratora sieci przy każdej zmianie w konfiguracji.

Kroki wdrożenia RIP

1. Konfiguracja routera

W pierwszym kroku skonfigurowaliśmy router, aby w pełni obsługiwał RIP. Wykorzystaliśmy router Cisco, który był wystarczająco wydajny do obsługi małej sieci. Oto kroki, które zostały podjęte:

Wejście do trybu konfiguracji:

Router> enable
Router# configure terminal

Włączenie protokołu RIP:
```
Router(config)# router rip
```
Wybór wersji RIP: Na potrzeby tej sieci wybraliśmy RIP v2, który obsługuje multicast i ma większe możliwości w zakresie bezpieczeństwa (np. autentykacja).
```
Router(config-router)# version 2
```
Dodanie sieci: Określiliśmy sieci, które miały być obsługiwane przez protokół RIP.
```
Router(config-router)# network 192.168.1.0
Router(config-router)# network 192.168.2.0
```
Zakończenie konfiguracji: Po wykonaniu tych kroków protokół RIP został aktywowany i router zaczął wymieniać informacje o trasach z innymi urządzeniami w sieci.

Czytaj Jak sprawdzić IP routera Linux

2. Konfiguracja komputerów i urządzeń końcowych

Każdy komputer w sieci oraz inne urządzenia końcowe, takie jak serwery, musiały mieć odpowiednią konfigurację, aby korzystać z routingu RIP. W tym przypadku wszystkie urządzenia były skonfigurowane z odpowiednią trasą domyślną, wskazującą na router jako bramę sieciową.

Na komputerach stacjonarnych:

Skonfigurowaliśmy statyczne bramy domyślne wskazujące na IP routera (192.168.1.1).

Na serwerach:

Serwer plików i aplikacji miały podobną konfigurację. Oprócz tego, na serwerach aktywowaliśmy dodatkowe zabezpieczenia, takie jak zapora sieciowa, aby zapewnić bezpieczeństwo komunikacji.

3. Testowanie i weryfikacja

Po skonfigurowaniu sieci przeprowadziliśmy szereg testów w celu sprawdzenia, czy RIP działa poprawnie:

Pingowanie między komputerami: Sprawdziliśmy, czy komputery mogą wymieniać dane za pomocą protokołu RIP.
Weryfikacja tabel routingu: Na routerze sprawdziliśmy, czy tabele routingu są aktualizowane dynamicznie, a trasy są poprawnie rozgłaszane.
```
Router# show ip route
```
Testowanie awarii: Wyłączyliśmy jeden z routerów, aby sprawdzić, czy RIP potrafi znaleźć alternatywną trasę i ponownie się skonfigurować.

Wyzwania i problemy

Podczas wdrożenia protokołu RIP napotkaliśmy kilka wyzwań:

Ograniczenia RIP w dużych sieciach:
- RIP ma swoje ograniczenia w zakresie liczby skoków (15 skoków), co może stanowić problem w przypadku większych sieci. W tej małej sieci nie stanowiło to jednak problemu.
Problemy z konwergencją:
- RIP wymaga pełnej wymiany tabel routingu co 30 sekund. W przypadku niewielkich zmian w topologii sieci, mogło to prowadzić do opóźnienia w aktualizacji tras.
Zarządzanie pasmem:
- W przypadku sieci z ograniczoną przepustowością, częste aktualizacje tabel routingu mogły generować dodatkowe obciążenie. Aby to rozwiązać, wybraliśmy interwał aktualizacji większy niż domyślny.
Problemy z kompatybilnością urządzeń:
- Część starszych urządzeń sieciowych nie obsługiwała pełnej funkcjonalności RIP v2. Z tego powodu niektóre starsze komputery nie mogły wymieniać tras zgodnie z protokołem RIP v2. W takim przypadku przeprowadziliśmy migrację tych urządzeń na RIP v1.

Czytaj Model ISO/OSI – Fundamenty bezpieczeństwa sieci

Podsumowanie

Wdrożenie RIP w małej sieci firmowej było stosunkowo prostym procesem, który pozwolił na szybkie uruchomienie podstawowego routingu. Pomimo kilku ograniczeń protokołu RIP, takich jak wolny czas konwergencji i ograniczenia w zakresie skalowalności, w tej małej sieci protokół okazał się skuteczny. Największym wyzwaniem była konieczność dostosowania konfiguracji do specyficznych potrzeb, takich jak częstsze aktualizacje tabel routingu w sieci z ograniczonym pasmem.