Ornaty skrzypcowe

Składają się z dwóch części materiału połączonego na ramionach. Ornat ten posiada otwór na głowę i jest całkowicie rozcięty po bokach. Nie ogranicza on ruchów rąk kapłana podczas wykonywania czynności liturgicznych. Najczęściej ornaty skrzypcowe są bogato zdobione oraz wykonywane z wysokiej jakości materiałów. Zazwyczaj ozdoby są precyzyjnie haftowane, niekiedy naszywa się na nich wykwintne galony lub umieszcza pretekstę na całej długości ornatu, w postaci kolumny lub krzyża.

Można spotkać też ornaty wysadzane drogocennymi kamieniami lub ich imitacjami. Ten rodzaj szaty liturgicznej ma wiele odmian. Funkcjonujący do dziś model francuski wyróżnia się mocno przystrojoną pretekstą z tyłu oraz mniej ozdobną z przodu ornatu. Odmiana rzymska także cieszy się popularnością do teraz, charakteryzuje się kolumnową pretekstą z tyłu, a krzyżową z przodu stroju. Kolejny ornat skrzypcowy używany nadal przez kapłanów to typ belgijsko-niemiecki. Preteksta kolumnowa lub krzyżowa wbudowana jest z tyłu. Występuje również odmiana hiszpańska i brazylijska, różnią się od pozostałych, ponieważ kształtem przypominają gruszkę. Jest też ornat skrzypcowy świętego Karola Boromeusza, który wykazuje podobieństwo do ornatów gotyckich, ale jest znacznie węższy.

Mimo możliwości wyboru rodzaju ornatu, w kościele przeważa jednak typ gotycki. Bogatą ofertę wzorów i kolorów szat liturgicznych znajdziesz na holyart.pl.

Ornaty gotyckie

Ornat gotycki jest najczęściej wybierany przez kapłanów i spotykany w kościołach. Charakteryzuje się luźno zwisającymi płatami materiału z przodu, z tyłu i po bokach sylwetki. Są one dłuższe od ornatów skrzypcowych, zakłada się je przez specjalny otwór na głowę. Najczęściej wykonywany jest z jednego kawałka tkaniny o okrągłym kształcie. Ten ornat posiada kaptur i zdobioną pretekstę. W tym przypadku także możemy wyróżnić kilka odmian. Model świętego Andrzeja stosowany jest podczas obrzędów do dzisiaj. Nie ma wbudowanego kaptura, ale odróżnia go preteksta w kształcie krzyża. Występuje też odmiana zwykła, która ma pretekstę zbliżoną do ornatów skrzypcowych. Za to odmiana posoborowa wzoruje się na zwykłej, ale wyróżnia ją duża swoboda w przypadku wykonanych na niej zdobień.

Ornaty stożkowe

To rodzaj, którego obecnie się nie stosuje, korzystano z nich do XV wieku. Były szyte na podstawie półkola materiału. Boki połączone ze sobą dawały formę stożka. Umieszczane w nich otwory na głowę przebiegały po linii poziomej lub pionowej. Pierwotnie ornat stożkowy rozpowszechniony był w cesarstwie rzymskim, jako okrycie wierzchnie i dał początek do rozwoju chrześcijaństwa zachodniego oraz wschodniego.