Rodzaje sieci komputerowych

Sieci komputerowe podzielić można w różny sposób, uwzględniając różne kryteria. Podstawowym kryterium podziału sieci jest podział ze względu na obszar, w którym sieć funkcjonuje, i tak w ze względu obszar (zasięg) sieci dzielimy następująco:

LAN

(ang. Local Area Network) – sieć zajmująca najmniejszy obszar, np. w pracowni, szkole, czy w kilku budynkach szkoły. Sieć LAN występuje również w Waszych domach, jeśli korzystacie z więcej lub jednego komputera.

MAN

(ang. Metropolitan Area Network) – sieć zajmująca większy obszar niż pomieszczenie czy budynek. Sieci typu MAN zlokalizowane są na obszarze całego miasta lub aglomeracji.

WAN

(ang. Wide Area Network) – rozległa sieć połączonych ze sobą sieci LAN i MAN.

Poza kryterium obszaru, sieci możemy jeszcze podzielić ze względu na architekturę. Wyróżniamy wówczas sieci o architekturze klient-serwer oraz architekturze równorzędnej.

W architekturze klient-serwer występuje jeden lub kilka komputerów udostępniających usługi użytkownikom sieci (są to serwery) oraz wiele komputerów korzystających z usług serwera (są to klienci). Przeglądając strony WWW, wysyłając pocztę elektroniczną czy korzystając z baz danych korzystamy z architektury klient-serwer.

Inaczej jest w przypadku architektury równorzędnej, zwanej również Peer2Peer (P2P). Nie występuje tutaj jeden lub więcej komputerów udostepniających usługi, lecz wiele komputerów na tych samych prawach. Każdy komputer w tej sieci może jednocześnie korzystać z zasobów oraz je udostępniać. Korzystając z usług wymiany plików, np. BitTorrent korzystamy z architektury równorzędnej.

 

Topologie sieci

Topologię sieci dzielimy na fizyczną, która określa, w jaki sposób urządzenia są ze sobą połączone oraz logiczną opisującą, w jaki sposób przesyłane są dane pomiędzy urządzeniami. Każda, nawet najmniejsza sieć komputerowa, posiada topologię fizyczną oraz logiczną, które to definiują sposób połączenia urządzeń oraz to, w jaki sposób przesyłane są dane.

Topologia sieci komputerowej

określa relację pomiędzy urządzeniami w sieci, połączenia między nimi oraz sposób przepływu danych.

Topologie fizyczne

Do fizycznych topologii sieci zaliczamy topologię:

• Magistrali (ang. Bus),
• Pierścienia (ang. Ring),
• Gwiazdy (ang. Star).

Są to topologie podstawowe, które stanowią podstawę do budowania w dużych sieciach topologii rozszerzonej gwiazdy oraz siatki.

Topologia fizyczna magistrali

Topologia magistrali charakteryzuje się tym, że wszystkie urządzenia podłącza się do wspólnego medium transmisyjnego. Powszechnie stosowanym w tej topologii medium transmisyjnym był kabel koncentryczny. Jedną z wad tej topologii, była niewielką przepustowość (maksymalnie do 10 Mb/s).

Topologia ta stosowana była do budowy lokalnych sieci komputerowych. Celowo używam tutaj słowa „była”, ponieważ nie jest już powszechnie stosowana. Poza niską przepustowością, charakteryzowała ją również duża podatność na awarię sieci. W momencie przerwania kabla koncentrycznego cała sieć przestawała działać. Niewątpliwą zaletą w zastosowaniu tej topologii był niewielki koszt jej wdrożenia, ponieważ nie trzeba było stosować setek metrów kabla ani żadnych urządzeń pośredniczących.

Topologia fizyczna pierścienia

W topologii pierścienia każde urządzenie podłączone jest z dwoma sąsiadami, tworząc zamknięty krąg. Podobnie jak w przypadku topologii magistrali, przy budowie nie stosuję się dużej ilości okablowania oraz dodatkowych urządzeń.

Ponadto można wykorzystać różne media transmisyjne, począwszy od kabla koncentrycznego, po skrętkę miedzianą, aż do kabli światłowodowych. Wadą tego rodzaju topologii jest fakt, iż przerwanie medium lub awaria jednego z komputerów powoduje przerwę w działaniu całej sieci. Aby temu zapobiec stosuje się tzw. podwójny pierścień, czyli podwaja się liczbę połączeń pomiędzy urządzeniami. Wówczas taką topologię nazywa się topologią podwójnego pierścienia.

Topologia fizyczna gwiazdy

W topologii gwiazdy urządzenia podłączone są do centralnego punktu, stanowiącego punkt dostępu do sieci. Dawniej punkt ten stanowiły koncentratory (ang. hub), obecnie natomiast stosuje się przełączniki (ang. switch). W lokalnych sieciach jest to najczęściej spotykana topologia, ponieważ jest prosta w zaprojektowaniu, budowie oraz rozbudowie, odporna na awarie i łatwo zarządzalna.

Dodatkowym plusem jest fakt, iż można przy jej budowie wykorzystać różne media transmisyjne, takie jak miedziana skrętka, kabel światłowodowy czy fale radiowe (WLAN). Istotną wadę stanowić może natomiast koszt budowy, ponieważ wymagane jest zastosowanie dodatkowych urządzeń (switchy) oraz wiele metrów okablowania.

Topologie logiczne

Do logicznych topologii sieci zaliczamy topologię:

• Punkt-punkt,
• Przekazywania żetonu,
• Wielodostępową.

Topologia logiczna punkt-punkt

W topologii typu punkt-punkt dane przesyłane są tylko od jednego urządzenia do drugiego. Urządzenia te mogą być podłączone ze sobą bezpośrednio, np. komputer z przełącznikiem, jak również pośrednio, na duże odległości, z wykorzystaniem urządzeń pośredniczących, czego przykładem może być połączenie ze sobą dwóch ruterów oddalonych od siebie o wiele kilometrów.

Zarówno w jednym jak i drugim przypadku mówić możemy o logicznym połączeniu punkt-punkt. Jest to logiczna topologia często stosowana w sieciach lokalnych, w których wykorzystuje się fizyczną topologie gwiazdy.

Topologia logiczna przekazywania żetonu

W topologii przekazywania żetonu, dane przekazywane są kolejno do urządzeń połączonych w sieć. Urządzenie, które otrzyma porcję danych, analizuje czy są one kierowane do niego czy też nie. Jeśli dane nie są do niego adresowane, przekazuje je dalej, do sąsiedniego urządzenia. W taki sposób, dane przesyłane są przez wszystkie urządzenia występujące pomiędzy urządzeniem źródłowym, a docelowym.

Topologia logiczna wielodostępowa

Topologia wielodostępowa (czasami zwana również logiczną topologią rozgłaszania lub magistrali) umożliwia komunikację urządzeń w sieci poprzez jedno fizyczne medium transmisyjne. Najczęściej stosowana była wspólnie z fizyczną topologią magistrali oraz gwiazdy na wczesnym etapie jej rozwoju, kiedy to stosowano jeszcze koncentratory jako punkty dostępowe do sieci.

Każde urządzenie w tej topologii widzi dane przesyłane przez sieć ponieważ są one przesyłane do wszystkich urządzeń, ale tylko konkretne urządzenie, do którego dane są adresowane je interpretuje. W związku z tym, że urządzenia w sieci korzystają ze wspólnego medium, konieczne było wprowadzenie mechanizmów kontrolujących dostęp do tego medium, te mechanizmy to: CSMA/CD, CSMA/CA oraz Token-Passing.

Metody dostępu do łącza (sieci)

Metoda CSMA/CD czyli metoda z wykrywaniem kolizji, polega na nasłuchiwaniu stanu łącza. Jeśli urządzenie, które chce rozpocząć transmisje, wykryje, że łącze jest wolne to taką transmisję rozpoczyna. Jeśli w czasie przesyłania danych wykryje, że inne urządzenie w sieci również wysyła swoje dane, to następuje przerwa w transmisji. Po pewnym, określonym czasie, następuje ponowna próba transmisji. Mechanizm ten stosowany jest w starszych odmianach sieci Ethernet.

Metoda CSMA/CA czyli metoda z unikaniem kolizji, również polega na nasłuchiwaniu stanu łącza, z tym, że urządzenie, które wykryje, ze nośnik, czyli medium transmisyjne jest wolne, zanim rozpocznie transmisje, wysyła najpierw informację o zamiarze jej rozpoczęcia. Mechanizm ten spotykany jest w sieciach bezprzewodowych.

Metoda Token-Passing polega na przesyłaniu od urządzenia do urządzenie specjalnej porcji danych zwanej żetonem lub tokenem, którego posiadanie zezwala na rozpoczęcie transmisji.

Komunikacja w sieci

Obecnie chyba mało kto wyobraża sobie otaczający nas świat bez komputerów, telefonów oraz wielu innych urządzeń elektroniki użytkowej. Urządzenia te oferują nam ogromny zbiór funkcji oraz możliwości ułatwiających wykonywanie codziennych czynności, pomocnych też w pracy oraz nauce. Wiele z tych funkcji byłoby bezużytecznych, gdyby nie jeden, zasadniczy aspekt, a mianowicie możliwość szybkiej komunikacji i wymiany danych.

Właśnie dzięki temu, że mamy taką możliwość, w bardzo krótkim czasie jesteśmy w stanie skontaktować się ze znajomymi, którzy aktualnie przebywają na drugim końcu świata, zapłacić w kilka sekund rachunek za prąd, czy kupić sobie nowe trampki nie wychodząc z domu. Oczywiście nie będę tutaj przedstawiał wszystkich zalet dostępu do Internetu, bo nie to jest tematem przewodnim kursu, chciałbym jednak abyście uzmysłowili sobie, że wszystko to, co jesteście w stanie zrobić za pomocą swojego komputera czy smartfonu, ma jeden, wspólny mianownik. Mianownikiem tym jest, a właściwie są sieci komputerowe, których stworzenie kilkadziesiąt lat temu, stanowiło podwaliny dzisiejszego Internetu.

Czym jest obecny Internet? To nic innego jak sieć komputerowa, bardzo rozległa, z dużą ilością urządzeń do niej podłączonych, ale mimo wszystko dalej jest to sieć. Zanim zaczniemy uczyć się czym są i jak działają sieci komputerowe, zapoznajmy się z jej definicją:

Sieć komputerowa to zbiór urządzeń, takich jak komputery, drukarki, telefony czy telewizory, połączonych ze sobą w celu wymiany danych. Do podłączenia urządzeń stosuje się media transmisyjne, a dane przekazywane są za pomocą protokołów komunikacyjnych.

Podstawowe pojęcia

Zdefiniujmy podstawowe pojęcia związane z sieciami komputerowymi:

Sieć komputerowa

to zbiór urządzeń, takich jak komputery, drukarki, telefony czy telewizory, połączonych ze sobą w celu wymiany danych. Do podłączenia urządzeń stosuje się media transmisyjne, a dane przekazywane są za pomocą protokołów komunikacyjnych.

Adres IP v4

jest to 32-bitowa liczba, zapisywana dla ułatwienia w postaci dziesiętnej (np. 192.168.34.200), pozwalająca na identyfikacje urządzenia w sieci oraz adresowanie danych.

Host

jest to urządzenie posiadające adres IP, które jest źródłem, albo adresatem danych przesyłanych przez sieć, czyli odbiera dane od innych urządzeń lub też takie dane wysyła. Pojęcie hosta stosowane jest czasem zamiennie z terminem urządzenia końcowego, ponieważ odnosi się najczęściej do komputera lub też urządzenia typu tablet lub smartfon, czyli urządzeń, z którymi użytkownik sieci ma bezpośredni kontakt.

Klient

to urządzenie, a dokładniej jego oprogramowanie, korzystające z usług udostępnianych przez serwery. Najbardziej powszechnym obecnie klientem jest przeglądarka internetowa, która pozwala na przeglądanie zawartości stron WWW udostępnianych właśnie przez serwery stron WWW. Przykładem klienta może być również program FileZilla, pozwalający na wymianę plików przez Internet, jak również wszelakiego typu programy pocztowe, umożliwiające wygodne korzystanie z poczty elektronicznej. Klientem będzie także konsola do gier czy też smartfon o ile oczywiście podłączone są do sieci Internet.

Serwer

jest to komputer z zainstalowanym dedykowanym, specjalistycznym oprogramowaniem, oferujący usługi innym komputerom. Usługi jakie może oferować serwer to np: strony WWW, poczta elektroniczna czy zasoby plikowe. Serwerem może być każdy komputer, pod warunkiem, że zostanie na nim zainstalowane i skonfigurowane takie oprogramowanie, czyli np. APACHE do utrzymywania i udostępniania stron internetowych, czy MySQL będący systemem zarządzania bazami danych. Serwery najczęściej są dedykowanymi komputerami, z dużą mocą obliczeniową, będące w stanie obsłużyć wiele połączeń i zapytań jednocześnie.

Medium transmisyjne

inaczej nośnik, jest to element sieci, poprzez który urządzenia komunikują się ze sobą i wymieniają dane. Medium takim może być kabel miedziany, światłowodowy, jak również fale radiowe (WiFi).

Protokół komunikacyjny

to sposób lub też język komunikacji i wymiany danych między urządzeniami, określający reguły i zasady tej komunikacji.

Internet

to zbiór połączonych ze sobą sieci rozległych, stanowiących globalną sieć komputerową. Początki Internetu datuje się na końcówkę lat 60 ubiegłego wieku wraz z powstaniem sieci ARPANET, natomiast pierwsze łącze internetowe w Polsce zostało uruchomione we wrześniu 1990 r. Internet przez wielu traktowany jest jako zbiór stron do przeglądania, jednak to nie jest prawda, ponieważ Internet to zbiór wielu rozległych sieci rozsianych po całym świecie, a strony WWW to jest konkretna usługa sieciowa.

Intranet

to prywatna, wewnętrzna sieć, wykorzystująca w komunikacji standardy (protokoły) dokładnie takie same jak w przypadku sieci Internet, jednak z dostępem tylko dla upoważnionych użytkowników, np. pracowników danej firmy. Najczęściej dostęp do Intranetu, czyli do tej wewnętrznej sieci firmowej realizowany jest poprzez strony WWW, dlatego też mówi się, że w komunikacji wykorzystuje te same standardy co sieć Internet.

Extranet

to rozszerzona odmiana sieci Intranet umożliwiająca dostęp do jej zasobów, nie tylko pracownikom danej firmy, ale również innym użytkownikom.

DNS

(ang. Domain Name System) usługa sieciowa, której zadaniem jest zamiana nazwy zrozumiałej dla człowieka, tzw. nazwy mnemonicznej na adres IP urządzenia w sieci. Jest to podstawowa usługa sieci Internet, zamieniająca adresy stron WWW na odpowiadające im adres IP serwerów na jakich te strony są przechowywane, przykładowo zamienia adres internetowy onet.pl na adres IP 214.180.141.140.

DHCP

(ang. Dynamic Host Configuration Protocol) to protokół automatycznej konfiguracji ustawień, przydzielający hostom adres IP, maskę podsieci czy też adres bramy domyślniej. Jest to najczęstszy sposób przydzielenia adresów IP komputerom w sieci ponieważ nie wymaga ręcznej konfiguracji adresacji IP na każdym z nich.

Jednostki danych w sieciach

Podstawową jednostką służącą w informatyce do zapisu danych jest 1 bit [b]. W sieciach komputerowych natomiast, do określanie przepustowości (szybkości) sieci  stosuję się jednostkę bit na sekundę, zapisywaną b/s lub też bps (ang. bit per second).

Oczywiście 1 bit/s to bardzo mało, dlatego też stosuje się wielokrotności tej jednostki, podobnie jak dla określania wielkości plików, pojemności dysków czy pamięci operacyjnych, z tym, że w odniesieniu do bitów, a nie do bajtów, wielokrotnościami tymi są:

• Kilobit [Kb],
• Megabit [Mb],
• Gigabit [Gb],
• Terabit [Tb].

W związku z tym, ze w sieciach komputerowych jako jednostkę stosuje się bity, inaczej niż w przypadku wielkości plików czy pojemności dysków, gdzie zamiast bitów [b] stosuję się bajty [B] pojawia się tutaj kwestia konwersji, czyli zamiany jednostek.

1 bajt [B] to 8 bitów [b] dlatego też, jeśli chcemy wielkość pliku wyrażoną w bajtach zapisać w bitach musimy ilość bajtów pomnożyć przez 8. Przykładowo, jeśli chcemy obliczyć ile megabitów zawiera plik o wielości 1,5 megabajta, pomnożymy jego wielkość przez 8. Uzyskany wówczas wynik to 12 megabitów.

1,5 MB • 8 = 12 Mb

W przypadku zamiany odwrotnej czyli z bitów na bajty, musimy wykonać operację odwrotną do mnożenia, czyli dzielenie. Wówczas przykładowo: plik o wielkości 20 megabitów po konwersji przyjmie wartość 2,5 megabajta.

20 Mb ÷ 8 = 2,5 MB

Umiejętność konwersji jednostek najlepiej wykorzystać do wykonywania obliczeń na konkretnych przykładach. Opis rozwiązań dwóch z nich, znajduje się poniżej.

---

Przykład 1

Obliczmy ile danych pobierzemy z Internetu w czasie jednej godziny przy założeniu, że przepustowość naszego łącza jest stała i wynosi 60 Mb/s.

Dane:

Czas: 1 godzina
Przepustowość łącza: 60 Mb/s

Obliczenia:

1. Mnożymy ilość sekund w minucie przez ilość minut:

60 minut • 60 sekund = 3600 sekund

2. Zamieniamy jednostkę przesyłu danych z megabitów na megabajty na sekundę:

60 Mb/s ÷ 8 = 7,5 MB/s

3. Mnożymy przepustowość przez czas:

7,5 MB/s • 3600 sekund = 27000 MB ~ 26,3 GB

Odpowiedź do przykładu 1: W czasie jednej godziny, przez łącze o przepustowości 60 Mb/s pobierzemy ok. 26,3 GB.

---

Przykład 2

Obliczmy, w jakim czasie pobierzemy plik w wielkości 1 GB przy założeniu, że przepustowość naszego łącza jest stała i wynosi 10 Mb/s.

Dane:

Wielkość pliku: 1 GB
Przepustowość łącza: 10 Mb/s

Obliczenia:

1. Zamieniamy jednostkę przesyłu danych z megabitów na megabajty na sekundę:

10 Mb/s ÷ 8 = 1,25 MB/s

2. Zamieniamy jednostkę zapisu pliku z gigabajta na megabajty:

1 GB => 1024 MB

3. Dzielimy wielkość pliku przez przepustowość łącza:

1024 MB ÷ 1,25 MB/s = 819,2 sekund ~ 13 minut 39 sekund

Odpowiedź do przykładu 2: Plik o wielkości 1 GB, przez łącze o przepustowości 10 Mb/s pobierzemy w około 13 minut 39 sekund.

 

Media transmisyjne

Niezwykle ważnym zagadnieniem zawiązanym z sieciami komputerowymi są media transmisyjne. Ważnym z wielu powodów, a najważniejszym z nich jest fakt, że dobór odpowiedniego medium stanowi podstawę i gwarancję właściwego oraz wydajnego działania sieci komputerowych.

Medium

inaczej nośnik, jest to element sieci, poprzez który urządzenia komunikują się ze sobą i wymieniają dane. Medium takim może być kabel miedziany, światłowodowy, jak również fale radiowe (Wi-Fi).

Podział mediów przewodowych

Kabel koncentryczny

1. Budowa:

• miedziany rdzeń,
• plastikowa izolacja,
• miedziany ekran,
• koszulka zewnętrzna.

Zakończony jest złączem zwanym BNC. Czasami spotkamy też na zakończeniu kabla koncentrycznego, tak zwany terminator BNC, którego zadaniem jest eliminowanie odbicia sygnału przesyłanego przez kabel.

2. Rodzaje:

Wyróżniamy dwa typy kabla koncentrycznego: kabel koncentryczny cienki oraz kabel koncentryczny gruby. Różnice jakie występują w oby tych odmianach są następujące:

Warto zaznaczyć, że kabla koncentrycznego nie wykorzystuje się już w budowie nowych sieci. Wyparty on został przez bardziej efektywne rozwiązania, takiej jak kabel typu skrętka oraz światłowód.

Kabel typu skrętka

1. Budowa:

• 8 miedzianych żył splecionych w 4 pary,
• koszulka zewnętrzna.

Zakończony jest wtykiem RJ45 znanym również 8P8C.

W zależności od rodzaju skrętki występują jeszcze folie i ekrany ochronne zabezpieczające kabel przed działaniem niepożądanych czynników mogących mieć wpływ na transmisje danych, np. fal elektromagnetycznych.

2. Typy skrętki:

• UTP – skrętka nieekranowana,
• FTP – skrętka ekranowana folią,
• STP – skrętka ekranowana siatką.

W praktyce, spotkać się możemy z różnymi wariantami wymienionych typów, najważniejsze z nich to:

• U/UTP – skrętka nieekranowana

F/UTP – skrętka foliowana

U/FTP – skrętka z każdą parą w osobnym ekranie z folii,

F/FTP – skrętka z każdą parą w osobnym ekranie z folii, dodatkowo całość w ekranie z folii

S/FTP – skrętka z każdą parą foliowaną, dodatkowo całość w ekranie z siatki

Najczęstszym materiałem stosowanym w skrętkach do ekranowania jest folia poliestrowa pokryta warstwą aluminium oraz miedzi.

Rodzaj skrętki jaki należy dobrać do zbudowania sieci zależy od miejsca, w którym sieć ma działać oraz od stopnia zakłóceń elektromagnetycznych jakie w danym miejscu występują. W małych sieciach LAN czy to w szkole czy w domu najczęściej stosuje się typ podstawowy UTP, ponieważ jest on wystarczający do obsługi tak małych sieci, a ponadto jest to najtańszy rodzaj kabla typu skrętka.

3. Kategorie kabla typu skrętka

Poza typami kabla typu skrętka wyróżniamy jeszcze ich kategorie określające m.in. standardy sieci w jakich mogą być wykorzystywane.

4. Parametry techniczne

• Tłumienie sygnału – to stosunek napięcia wyjściowego do napięcia wejściowego wyrażony w decybelach [dB]
• Propagacja sygnału – to prędkość impulsu elektrycznego w stosunku do prędkości światła wyrażona w procentach [%]
• Rezystancja – to opór jaki kabel stawia prądowi elektrycznemu wyrażony w omach [Ω]
• Przesłuch zbliżny (NEXT) – to zakłócenie generowane w danej parze na skutek transmisji danych w sąsiedniej parze żył

Ponadto istotnym z punktu widzenia montażu parametrem będzie promień zgięcia kabla, który dla większości rozwiązań wynosi 4-krotność jego zewnętrznej średnicy.

Kabel światłowodowy

Zupełnie innym od omówionych wcześniej mediów transmisyjnych jest kabel światłowodowy, innym ze względu na materiał wykorzystywany do budowy rdzenia. W przypadku kabla koncentrycznego i skrętki rdzeń czy też żyły są miedziane, natomiast w przypadku kabli światłowodowych mamy do czynienia z włóknem szklanym. Wykorzystanie włókna szklanego jako budulca rdzenia wymusza również zastosowanie innego rodzaju sygnału przesyłowego. W przypadku mediów miedzianych był to prąd elektryczny, a w przypadku światłowodów jest to promień świetlny, a najczęściej wykorzystywany rodzaj to światło podczerwone.

1. Budowa:

• rdzeń – o wyższym współczynniku załamania światła,
• płaszcz – o niższym współczynniku załamania światła,
• powłoka lakierowana chroniąca płaszcz,
• powłoka wzmacniająca chroniąca rdzeń podczas instalacji,
• płaszcz zewnętrzny.

Kabel taki zakończony może być wieloma typami złącz. Najpopularniejsze z nich to:

Możemy jeszcze spotkać złącza typu:

• LC
• MT – RJ
• MU
• DIN

2. Rodzaje światłowodów:

Podobnie jak w przypadku kabli miedzianych również w przypadku światłowodów mówić możemy o różnych rodzajach tego medium. Najczęściej spotykanym podziałem jest podział na kabel światłowodowy jednomodowy oraz wielomodowy.

W przypadku światłowodu jednomodowego przez szklany rdzeń przysłana jest tylko jedna wiązka światła, dzięki temu ograniczone zostało zjawisko tzw. rozmycia sygnału, czyli jego osłabienia.

Wykorzystanie takiego rodzaju światłowodu pozwala na transmisje sygnału na bardzo duże odległości bez konieczności stosowania urządzeń wzmacniający sygnał.

W światłowodzie wielomodowym przez rdzeń przesyłanych jest więcej wiązek światła, czego konsekwencją jest znacznie większy w porównaniu do światłowodu jednomodowego stopień rozmycia sygnału. Wynika to z faktu, ze każda wiązka światła przysłana przez rdzeń musi pokonać inna drogę od nadawcy do odbiorcy.

W związku z tym światłowody wielomodowe stosuje się na niewielkich odległościach, maksymalnie do kilku kilometrów.

Kolejną różnicą pomiędzy światłowodem jedno i wielomodowym jest zastosowana średnica rdzenia. W przypadku jednomodowego światłowodu wynosi ona między 8 a 10 mikrometrów [μm], natomiast w przypadku światłowodu wielomodowego 50 lub 62,5 mikrometra.

Podsumowanie

Media miedziane:

Media światłowodowe:

Media bezprzewodowe

W przypadku mediów bezprzewodowych, stosuje się kilka rozwiązań, jednak w praktyce wykorzystuje się tylko jedno z nich, są to fale radiowe. Znana wszystkim technologia Wi-fi wykorzystuje właśnie to medium do transmisji danych.

Fale radiowe są promieniowaniem elektromagnetycznym z zakresu częstotliwości od 3 Hz do około 3 THz. Źródła fal radiowych mogą być zarówno naturalne, jak i sztuczne, np. emitowane przez stacje nadawcze telefonii komórkowej. Ich głównym celem jest przenoszenie informacji, a w przypadku telekomunikacji transmisja danych. Wyróżnia się kilka rodzajów fal radiowych, natomiast do transmisji danych stosuje się fale długie, średnie i krótkie oraz ultrakrótkie.

Przy okazji omawiania fal radiowych warto wspomnieć o standardach jakie wykorzystywane są w sieciach bezprzewodowych. Są one istotne z punktu widzenia doboru odpowiedniego rutera Wi-Fi.