Kiedy uruchamiamy przeglądarkę internetową lub komunikator czy też program do wymiany plików, aplikacje te tworzą interfejs komunikacyjny pomiędzy siecią komputerową a użytkownikiem. Oczywiście sama aplikacja, sam program komputerowy nie wystarczą do sprawnej komunikacji, bo do tego potrzebne są jeszcze wspomniane protokoły komunikacyjne, ale te są w tych programach zaimplementowane. Przykładowy protokół warstwy aplikacji, chyba jeden z najpopularniejszych czyli HTTP jest zaimplementowany w przeglądarce internetowej, podobnie jest ze wszystkimi komunikatorami oraz innymi programami wykorzystującymi komunikację sieciową, również one zaimplementowane mają odpowiednie protokoły.
Kiedy wpiszemy w przeglądarce adres strony internetowej, tak zwany adres URL (z ang. Uniform Resource Locator) to po wciśnięciu klawisza Enter, nasza przeglądarka nawiązuje połączenie z serwerem, na który dana strona jest przechowywana i żąda od niego określonego zasobu – najczęściej pliku zawierającego treść strony. Jeśli serwer posiada żądany zasób, przesyła jego zawartość do przeglądarki, ta interpretuje kod HTML, w którym strona została napisana i wyświetla użytkownikowi jej zawartość. Widać to na zmieszczonej poniżej grafice.
Oczywiście tak to wygląd w telegraficznym skrócie. W rzeczywistości proces ten jest nieco bardziej złożony. Weźmy sobie przykładowy adres internetowy:
http://www.alamakota.pl/tomijerry.html
Po jego wpisaniu i zatwierdzeniu, najpierw przeglądarka sprawdza rodzaj protokołu, następnie nazwę domeny internetowej, a na końcu dopiero brana jest pod uwagę nazwa konkretnego pliku. Później nasza przeglądarka odwołuje się do serwera DNS, w celu zamiany nazwy mnemonicznej, czyli alamakota.pl na adres IP serwera, na którym ta strona jest przechowywana.
Znając już ten adres przeglądarka wysyła żądanie do serwera o udostępnienie pliku tomijerry.html znajdującego się w domenie alamakota.pl. Jeśli serwer dany zasób posiada w odpowiedzi przesyła stosowny komunikat wraz z zawartością żądanego pliku. Zawartość tego pliku, czyli kod HTML jest przez przeglądarkę interpretowany i wyświetlany jako strona WWW.
Protokół HTTP standardowo działa na porcie 80 i definiuje kilka podstawowych rodzajów wiadomości czyli żądań, za pomocą których klient komunikuje się z serwerem WWW, do najważniejszych z nich należą żądania: GET oraz POST.