W 1971 roku, firma Intel wprowadziła na rynek swoją pierwszą mikroprocesorową jednostkę centralną, Intel 4004. Ta rewolucyjna innowacja technologiczna dała początek nowej ery w przemyśle elektronicznym i otworzyła drogę do powszechnej komputeryzacji.
W czasach, gdy komputery były wielkie i kosztowne, Intel 4004 zmienił to, co było dotąd uważane za możliwe. Był to pierwszy mikroprocesor, czyli mały chip, który mógł wykonywać cały zestaw instrukcji, umożliwiając tworzenie małych, ale potężnych urządzeń elektronicznych.
Założyciele Intela, Robert Noyce i Gordon Moore, zainicjowali projekt 4004 w celu zaspokojenia potrzeb klientów w dziedzinie kalkulatorów. Firma Busicom, japoński producent kalkulatorów, zwrócił się do Intela z prośbą o stworzenie układu scalonego, który mógłby sterować ich kalkulatorami.
Intel zdecydował się na stworzenie mikroprocesora, który mógłby zastąpić wiele układów scalonych i jednocześnie mieć wiele zastosowań poza kalkulatorami. Zaprojektowany przez Federico Faggin, 4004 miał zaledwie 2 300 tranzystorów, a jego szybkość obliczeń wynosiła 60 000 operacji na sekundę.
Pomimo swojej niewielkiej mocy, Intel 4004 zapoczątkował erę mikroprocesorów, co ostatecznie doprowadziło do powstania dzisiejszych potężnych procesorów, których mocy obliczeniowej nie byłoby możliwe sobie wyobrazić w 1971 roku.
Mikroprocesor 4004 zastosowano początkowo w kalkulatorach, ale szybko znalazł zastosowanie w innych urządzeniach elektronicznych, takich jak maszyny do pisania, systemy kontroli ruchu i maszyny do gier. Zainspirował także rozwój komputerów osobistych, które zaczęły się pojawiać kilka lat później.